Familie
Het is niet mogelijk, dat iemand met de achternaam De Ruyter afstamt van onze naamgever. Michiel Adriaenszoon de Ruyter had een zoon die kinderloos stierf en drie dochters, die na hun huwelijk een andere naam (die van hun echtgenoot) kregen. Aangezien de naam “Michiel de Ruyter” vrij veel voorkwam is persoonsverwisseling zelfs door professionals mogelijk gebleken.
In 1813, na het herstel van ons Koninkrijk na de Napoleontische tijd, gaf Koning Willem I toestemming aan de mannelijke afstammelingen in meest directe lijn, van de oudste en van de jongste dochter het recht de naam "de Ruyter" aan hun naam toe te voegen, zodat dubbele namen ontstonden.
Nu volgt een complex verhaal waarbij het volgende plaatje handig kan zijn.
De afstammelingen van Alida (IIIb) heetten de Wildt en noemden zich nadien "de Ruyter de Wildt". (KB 1817, lijn A) De afstammelingen van Margaretha's (IIIc) oudste dochter Anna Somer, (IVb) heetten "van Steveninck" en sindsdien: "de Ruyter van Steveninck". (KB 1842, lijn B) Deze twee families mogen ook het familiewapen van de Ruyter in hun familiewapen opnemen, maar zonder vermelding in het rode boekje.
Afstammelingen via de 2e dochter met nageslacht van Margaretha (IIIc) hebben de naam Elias (> VIc, lijn C, D & E), cq van Boetselaer. (> VIf, lijn F) Beide geslachten hebben nimmer aangevraagd de naam "de Ruyter" aan de hunne te mogen toevoegen, doch is hen wel formeel toestemming gegeven Michiels familiewapen in hun wapens op te nemen.
Er zijn inmiddels vele andere afstammelingen van de Ruyter, die door huwelijk de naam de Ruyter zijn kwijtgeraakt, evenals hun kinderen. Deze mensen zijn dus wel echte afstammelingen van de Ruyter en komen ook grotendeels voor in het parenteel (versie 2007), maar dragen niet zijn naam, noch komt zijn familiewapen in hun wapen voor. In volgende uitgaven van het parenteel zal hier uit pragmatische overwegingen een keuze gemaakt gaan worden. Maar daarvoor moet u wachten tot 2057.
Kortom: iemand die alleen de Ruyter heet kán geen afstammeling van Michiel de Ruyter zijn.
Zie het artikel over het familiewapen en de wijze waarop dat door de eeuwen heen is toegepast.
Dat het een zéér populaire naam is valt ook op te maken uit het brede gebruik in namen van straten, pleinen, laantjes en paden. Die laatste geldt overigens niet voor “ruiterpaden”, ondanks dat Michiel het zelf zo wel eens gespeld heeft.
Het document over het familieportret is nog summier van inhoud. De afgelopen jaren is het bestuur zeer druk geweest met het inzamelen van fondsen om dit schilderij te herstellen. Die actie is gelukt en eind 2013 is de restauratie begonnen. Het portret van 2,5X4 meter hangt sinds de zomer van 2015 in de Schuttersgalerij van het Amsterdam Museum. Voor eenieder gratis te zien tijdens openingstijden van het museum. De afspraak is, dat het portret voor de duur van tenminste 15 jaar tentoongesteld gaat worden. Het Amsterdam Museum geeft die garantie door het beschikbaar stellen van de Schuttersgalerij. Het kan uiteraard tijdelijk uitgeleend worden aan andere tentoonstellingen, zoals het direct na restauratie eerst enige maanden in Budapest heeft gehangen.
